Selfmade muzikant Michel Homminga: “Muziek is mijn houvast in het leven”

Elke dag staat Michel Homminga (48) uit Sint Nicolaasga om zeven uur op om vervolgens het grootste deel van de dag door te brengen in zijn homestudio met zijn muziek. “Ik speel nu 33 jaar gitaar en schrijf aan een soloalbum, dat ik volgend jaar uit wil brengen. Ik heb een bewogen leven achter de rug en muziek is mijn uitlaatklep.” Een gesprek met een selfmade muzikant.

De wieg van Michel Homminga stond in Scharsterbrug en daar groeide hij ook op. “Ik was altijd gek van muziek”, blikt de gitarist terug. “Mijn allereerste single kreeg ik op vijfjarige leeftijd. Het was het Smurfenlied van Vader Abraham. Pierre Kartner is pas overleden. Ik sta als klein jongetje nog met hem op de foto. Toen ik een jaar of acht was, luisterde ik veel naar Status Quo en Cuby & the Blizzards. Vanaf een jaar of twaalf hield ik van hardrock en metal. De band Iron Maiden is hier een goed voorbeeld van. Maar ik ben ook altijd groot fan van The Beatles geweest. Ik heb zelfs een bezoek aan Liverpool gebracht om te zien waar ze vandaan komen. Paul McCartney heb ik live zien optreden.”

Gitaar als beloning

Vrienden van Michel maakten zelf muziek en zij oefenden in ’t Anker in Scharsterbrug. “Ik ging daar wel kijken en raakte diep onder de indruk van een gitarist”, vertelt Michel. “Die kon alles spelen. Dat wilde ik ook. ‘Als je overgaat, krijg je een gitaar’, beloofden mijn ouders. Ik vond school in die tijd wel prima en deed niet zoveel, maar nu wist ik wat ik moest doen. Ik ging over. De datum staat in mijn geheugen gegrift; op 21 augustus 1989 mocht ik met m’n ouders naar Leeuwarden om een gitaar uit te zoeken. Ik was toen vijftien jaar. Mijn vriend Martin Roffel, bekend van de Friese band Jitiizer ging met mij mee.”

Breinaalden als drumstokken

Met veel plezier denkt Michel terug aan zijn eerste jaren in de muziek, samen met zijn maten. Lachend vertelt hij over het eerste drumstel van Martin Roffel: “Drummen deed Martin toen op koffers en dozen. Breinaalden waren zijn drumstokken. De bassdrum bestond uit een nietmachine met hieraan een PVC-buisje dat in een balletje was geprikt. Hoe creatief kunnen muzikanten zijn! Mooi toch? Op 1 december 1989 hadden we ons eerste optreden in de Miks in Joure, voor een paar honderd man. Onze band had de naam Obscenity. Het was voor Martin de eerste keer dat hij op een echt drumstel speelde. Ongelofelijk hoe hij het er vanaf bracht. Dat eerste optreden was een bijzondere ervaring.”

Ommezwaai

Later speelde Michel Homminga jarenlang in de coverband Zonder Ernst. Ook viel hij een aantal keren in bij Jitiizer. Maar in het leven gaat niet altijd alles voor de wind. Michel raakte zijn werk kwijt, ging scheiden en daarvóór was ook de band Zonder Ernst uit elkaar gevallen. “In 2005 heb ik alles verkocht, behalve mijn eerste en mijn akoestische gitaar”, vertelt Michel over deze donkere periode in zijn leven. “Drie jaar later ontdekte ik, dankzij de oud-toetsenist van Zonder Ernst, het opnemen van muziek met een harddisc-recorder. Zo kun je zelf je eigen muziek maken en opnemen. Geweldig, voor mij betekende dit een nieuwe kans, een ommezwaai.”

Michel ging zich verdiepen in het opnemen en bewerken van muziek met de computer en ontwikkelde zich steeds verder. “In 2010 kon ik met hulp van het UWV een opleiding voor geluidstechnicus doen. Een jaar lang ging ik elke week een dag naar Hilversum. Daar heb ik heel veel geleerd.”

Geluidstechnicus én muzikant

Michel: ‘Psychische problemen stonden een terugkeer in het gewone werkzame leven in de weg. Je kunt beter een gebroken been hebben dan wat ik heb. Toch heb ik het voor elkaar gekregen om 25 jaar fabriekswerk te toen. De psychiaters stonden hier versteld van. Inmiddels ben ik voor het grootste deel afgekeurd. Ik werk twee dagen in de week bij de Wurkjouwer op vrijwillige basis. Daar repareer ik fietsen en dat vind ik prachtig om te doen. En verder werk ik aan mijn muziekproject. Nu maak ik mijn eigen muziek, ik speel alles zelf. Wat ik komend jaar ga uitbrengen wordt puur instrumentaal. De sologitaar vervangt de stem.

Ik word sterk geïnspireerd door Steve Vai en Guthrie Govan, één van de allerbeste gitaristen. Ik ben geluidstechnicus én muzikant, dat kan ik prachtig combineren. Muziek is voor mij meer dan een hobby. Het is mijn houvast in het leven.”

Tekst en foto’s: Gea de Jong-Oud