Tine Haantjes-Runia uit Harich: ‘Van ieder mens kun je iets leren’

HARICH - Wanneer je iets overkomt dat je vertrouwde leven op z’n kop zet, hoeft dit niet altijd negatief uit te pakken. “Door te kijken naar wat je nog wel kunt en niet de rol van slachtoffer te accepteren, komen er weer nieuwe uitdagingen op je pad”, vindt Tine Haantjes. Zij was marketingmedewerker en juf op een basisschool. Nu runt ze samen met haar man Camping De Groene Parel in Harich, is ze spreker bij uitvaarten en schrijft ze levensverhalen. “Het moment dat de reuma zich openbaarde. Het moment dat ik pas op de plaats moest maken. Dat moment was de start van een persoonlijk groeiproces. Ik kreeg de kans bij mijzelf te komen. Waar gaat het nu eigenlijk om?”

Juist toen deze vraag voor Tine bijzonder actueel was, besloot zij vier jaar geleden samen met haar man Camping De Groene Parel in Harich over te nemen. “Deze beslissing hebben we puur intuïtief genomen”, vertelt ze. “Zelf zat ik op dat moment midden in het ziekteproces, maar we durfden het aan. Freddy kon hier zijn sportbedrijf Haantjes Motus verder uitbouwen en met twee appartementen en 25 campingplaatsen hadden we een tweede verdienmodel in huis. Voor onze vier kinderen had de verhuizing veel impact. Dat besef ik heel goed. De oudste is nu 18 en de jongste 8 jaar. Het is voor hen best onhandig dat we niet meer in het dorp Oudemirdum wonen. Maar alles overwegende kan ik niets anders zeggen dan dat we het hier prima naar onze zin hebben. We hebben de juiste keuze gemaakt.”

Levensverhaal op 7-mijls laarzen
In sneltreinvaart doorlopen we het levensverhaal van Tine zelf. “Ik kom uit een ondernemersgezin, we hadden een transportbedrijf. Mijn moeder was werkzaam in het onderwijs. Na de middelbare school voltooide ik de Pabo. Daarna ben ik een jaar als au-pair naar Frankrijk geweest. Een jaar in het buitenland wonen kan ik iedereen aanbevelen. Daar leer je ongelofelijk veel van. Toen ik terugkwam, voelde ik er niet veel voor om voor de klas te gaan staan. Ik koos voor ‘communicatie en marketing’ en kreeg een stageadres bij Woudsend Verzekeringen. Vervolgens heb ik daar zeven jaar gewerkt. Het was een geweldig mooie tijd. Maar ze werden overgenomen. Mijn werkzaamheden stopten. Dat was niet erg, want ik had nog een diploma op zak. Zo kwam ik alsnog in het onderwijs terecht en werd ik juf in Hemelum en Bakhuizen.”

Schrijven op intuïtie
Toen Tine te maken kreeg met fysieke klachten, werd er reuma bij haar geconstateerd.

“Twee jaar lang heb ik geprobeerd om weer terug te keren in het onderwijs”, blikt ze terug. “Ik was toch ‘juf Tine’? Maar met reuma voor de klas staan is een bijzonder slechte combinatie. We besloten de camping te kopen en daardoor veranderde mijn leven al. Daarbij wilde ik iets gaan doen met communicatie, schrijven of redigeren van andermans werk, maar ik wist niet precies wat. In Amsterdam deed ik een cursus ‘schrijven op intuïtie: ontdek jezelf’. Dat pakte mij. We leerden daar schrijven op een manier zoals je praat met je allerbeste vriendin. Zonder oordeel. We leerden ook dat veel kennis al aanwezig is in jezelf. Het is de kunst om daarbij te komen. Mijn wens kwam duidelijk naar voren: ‘Ik wil er zijn op momenten die er echt toe doen’.”

Unieke verhaal vertellen
De vertaalslag van deze wens naar de praktijk moest Tine nog maken. Dat is haar gelukt en ze legt het zelf als volgt uit: “Iedereen kan schrijven. Schrijven bestaat eigenlijk uit twee deelprocessen. Ten eerste alles intuïtief opschrijven. En niet terugkijken. Het gaat om de inhoud. Of het tekstueel of grammaticaal klopt, dat doet er op dat moment niet toe. Dat is pas het tweede deel van dat proces. Ik heb zelf ook geprobeerd om mijn eigen levensverhaal te schrijven. Ik deed een cursus bij een kundige mevrouw, maar ik kreeg het niet op papier. Wat schrijf je op en wat niet? Het is veel hoor. En met sommige zaken uit het verleden heb je helemaal niets meer. Ik ontdekte dat ik juist graag het verhaal van een ander schrijf. Laat mij maar een levensverhaal schrijven voor een ander, bijvoorbeeld voor een uitvaart. Een verhaal dat af moet zijn voor de deadline. Een verhaal waarvan de aanwezigen denken: ‘Ja precies, zo was zij/hij’. Een verhaal dat hen goed doet. Daarvoor moet je goed kunnen luisteren en je goed kunnen inleven in die persoon. Dat unieke persoonlijke verhaal wil ik graag vertellen.”

 Geen taboe
“Als ik bij een uitvaart de leider ben van de samenkomst, dan ben ik op de hoogte van alles wat er wordt gezegd, ook door andere sprekers, bijvoorbeeld familieleden, maar ook van de gewenste rituelen en de muziek. Het mooiste is dat alles goed bij elkaar aansluit. Dat het een passend geheel wordt. Ik wil ook graag het taboe rond de dood doorbreken. Ik wil het bespreekbaar maken, want iedereen krijgt ermee te maken. Mijn aanpak werkt verfrissend. Vaak wordt er gedacht: ‘Help, de spreker komt langs’. Maar dan sta ik voor de deur en dat valt toch best mee?” Tine schiet in de lach terwijl zelf antwoord geeft op deze vraag: “Dat hoor ik naderhand gelukkig vaak van de mensen, dat het wel meeviel.”

 Van ieder mens kun je iets leren
Op een meer serieuze toon vertelt Tine over wat ze heeft geleerd in de afgelopen periode, terwijl haar ogen blijven stralen: “Ik geloof erin dat hartenwensen naar je toekomen. Ik heb uitgesproken dat ik voor mijn vijftigste een goede uitvaartspreker wil zijn. Ik ben 45 jaar en aardig op weg. Want in anderhalf jaar tijd heb ik al bij 20 uitvaarten gesproken. Het leven is een cadeau, waarbij iedereen mooie maar ook nare zaken meemaakt. Je krijgt een schat aan ervaringen. Hoe ga je daarmee om? We komen en we gaan allemaal, dat staat vast. Ik heb een christelijke achtergrond en een ‘open mind’. De ene mens gelooft in een hemel, de ander is daar niet van overtuigd. Weer anderen geloven in reïncarnatie. Ze spreken over vorige levens en hopen ook in dit leven weer geleerd te hebben, wat voor hen belangrijk was. Zo is ieders levensweg uniek. Als ik spreek bij een uitvaart, wil ik de mensen in het licht zetten. Van ieder mens, die op je pad komt, kun je iets leren. Dat is mijn uitgangspunt.”

 “Ik doe nu wat ik leuk vind. En dat is ongelofelijk belangrijk. Dat is niet alleen voor mij zo, dat geldt voor ieder mens. Zijn wie je werkelijk bent, maakt je gelukkig. Dan kun je er helemaal zijn op de momenten die er echt toe doen.”

Tekst Gea de Jong - Oud