De boodschap van een ex-gedetineerde YouTuber

Het domein van YouTuber ‘The Fishanator’. Een dertiger die ooit in Almere woonde, getrouwd was en een eigen ICT onderneming runde. Tot de dag in 2013 dat hij alles kwijtraakte, maar het contact met zijn ouders, dat al zeven jaar was verbroken, hervond.

LEMMER - Achter de deur van een rijtjeswoning in een woonwijk in Lemmer bevindt zich een studio die duizenden mensen weleens hebben gezien.

Chris Hoolwerf (38) bezorgt op de woensdagmiddag de krant. Dan wordt hij dikwijls begroet met “Hé Fishanator”, de naam waarmee hij als YouTuber online bekendheid heeft verworven.

‘YouTuber’

Een YouTuber heeft een eigen kanaal op YouTube, een online platform dat de mogelijkheid biedt om (zelfgemaakte) video’s te publiceren, te bekijken en te delen. Wanneer een kanaal veel interessant kijkmateriaal biedt, kan een bezoeker zich erop ‘abonneren’. Bij een groot aantal abonnees of bij hoog aantal kijkcijfers verdient de YouTuber geld aan de hand van inkomsten uit advertenties die aan de video’s worden toegevoegd.

Chris kwam via een vriend in aanraking met het publiceren op YouTube. Destijds woonde hij in Almere, waar hij met zijn ouders op zijn zestiende vanuit Haarlem naartoe verhuisde. Chris kocht er een woning, trouwde en runde met een vriend een eigen ICT-onderneming. Die vriend stapte er na een tijdje uit en werd via een omweg fulltime ‘YouTuber’, onder andere als gamespecialist. Hij inspireerde Chris om een dergelijk kanaal op te zetten. Dat deed hij onder de naam ‘Fishanator NL’, een afgeleide van een bijnaam die hij in het verleden tijdens het darten verkreeg. “Ik deed altijd mijn mond open als ik een pijl gooide” verduidelijkt hij. Daar heb ik mijn bijnaam ‘de vis’ aan te danken. Later moest ik op een spelcomputer een speelnaam opgeven, dat werd toen de Fishanator. Zo werd ook Chris gamespecialist en kreeg al snel veel volgers. Tot op de dag van vandaag de dag filmt hij dagelijks een deel van het computerspel dat hij speelt en legt zo andere gamers uit hoe ze bepaalde doelen moeten behalen. Niet dat Chris de hele dag achter een spelcomputer zit. “Ik vind het meer een sociale avond aangelegenheid.” Zo’n kleine dertigduizend personen volgen Chris in zijn tot studio omgebouwde slaapkamer in Lemmer.

Half jaar stilte De fans van Chris kregen te maken met een plotselinge stilte van oktober 2013 tot maart 2014. Chris had schulden en pleegde belastingfraude door de cijfers van zijn onderneming rooskleuriger te maken dan ze waren. Toen dat aan het licht kwam verliet zijn vrouw hem terstond. Chris wist zich geen raad. In plaats van de problemen onder ogen te komen, sloot hij zich op in zijn huis. “Ik zat echt in de put toen”, blikt Chris terug. Een oproep van de rechter om voor te komen negeerde hij. Dit leidde uiteindelijk tot de zwaarst opgelegde straf. “Ik had ook een paar weken dienstverlening kunnen krijgen, maar omdat ik er niet was werd ik bij verstek veroordeeld.” Een half jaar bracht Chris door in de penitentiaire inrichting in Lelystad. Vijf maanden volledige detentie en een maand dagdetentie. Zijn huis en de meeste van zijn bezittingen raakte hij kwijt. De eerste nachten in het gevang sliep Chris slecht. “Je leeft van dag tot dag en je laat het maar over je heen komen. De eerste dagen gaan heel langzaam. Ik ben dingen gaan doen zoals werken, koken en dan gaan de dagen opeens wat sneller voorbij.”

Positieve bijkomstigheid

De band tussen Chris en zijn ouders was in het verleden dermate bekoeld dat hij zeven jaar lang zijn ouders niet sprak, tot Chris hen in oktober 2013 vanuit het politiebureau opbelde. “Mijn vader maakte er eerst zelfs nog een grap over. Ik belde omdat ik een hondje had en ik wilde dat goed regelen.” Dat telefoontje bracht veel teweeg. Zijn ouders knapten Chris zijn huis op, zorgden dat het – vanwege de schulden- verkocht kon worden, sloegen zijn spullen op en namen hem in huis nadat hij vrij kwam. Zo had de detentie toch ook nog een positieve kant. “Dat ik eerst bij hen moest wonen was voor beide partijen lastig. Ik terug bij mijn ouders en zij ineens een vent van 34 in huis. Nu gaat het echt heel goed tussen ons”, bevestigt Chris. In die tijd verhuisden zijn ouders van Almere naar Lemmer. Chris had in eerste instantie het gevoel dat hij zo snel mogelijk terug wilde naar Almere, maar dat is nu weg. Hij heeft naar zijn zeggen een prachtig huisje in Lemmer gevonden en vindt het fijn zo met zijn ouders in de buurt.

Hij zegt veel geleerd te hebben van zijn ‘straf’. “Als er problemen zijn dan los ik het op of vraag hulp.” Nadat hij vrij kwam had hij vrijwel niets meer behalve een hoop schulden. Zo kwam hij in de bijstand. “Ik heb jicht, ik ben ex-gedetineerde en bijna 38 jaar. Dat zijn allemaal zaken die het lastiger maken. Er zijn banen waarop ik niet eens meer mag solliciteren, zoals beveiliger. Dat leek mij best leuk.” Nu brengt Chris de kranten rond en verdient hij aan zijn YouTube kanaal.  YouTube is de toekomst volgens Chris. “Kinderen kijken tegenwoordig nog maar zelden tv.” Nu hij ouder wordt en zijn hand-oog coördinatie minder, is het gamen voor hem bijna voorbij.

Een boodschap met JailTime

Om het thema van zijn YouTube kanaal vast te stellen kwam hij in de gevangenis op het idee om een serie te maken. Het liefst wilde hij in de gevangenis filmen, maar dat heeft behoorlijk wat voeten in de aarde, weet Chris. “Alleen al het filmen hoe de deuren opengaan mag niet. Elke deur is anders. De één klapt naar binnen, de ander naar buiten, de één opent aan de linkerkant, de ander aan de rechter, zodat niemand het zich goed kan herinneren als ze een ontsnappingspoging doen.”

Daarop kwam Chris met ‘JailTime’. Een serie waarin hij personen uit de strafrechtelijke keten interviewt. Dit zijn zowel veroordeelden als slachtoffers. De personen vertellen over wat er is gebeurd en wat het voor impact dat op hun leven heeft gehad. Hij maakte voor het eerste seizoen vier afleveringen. De eerste kwam op 30 juni online en vertelt het verhaal van Anko uit Emmeloord, die een aanrijding met dodelijke afloop veroorzaakte. De tweede kwam op 21 juli online en gaat over ‘Ruben’ (gefingeerd) uit gemeente De Fryske Marren die drugs dealde en een geweldsdelict pleegde. Deze aflevering heeft een vervolg gekregen omdat hij uiteindelijk is vrijgesproken in afwachting van het hoger beroep. In de vierde aflevering staat een slachtoffer van seksueel misbruik centraal. Het volgende seizoen begint hij met zijn eigen verhaal. Chris wil met zijn serie aanduiden dat als je iets fout doet, je een keer ‘aan de beurt’ bent. Na deze eerste serie komt er een stop van twee maanden. Dan wil Chris nog meer verhalen verzamelen en in oktober weer gaan uitzenden. “Waarschuwen, inlichten, wat je kan doen en wat er kan gebeuren.” Chris heeft zelf geleerd van zijn straf en hoopt dat andere mensen zich wat eerder bedenken.

Door Kirsten van Loon

https://www.youtube.com/watch?v=8GEAhm4msL4