De zeilreis van Tristan de Jong op De Wylde Swan

grootdefryskemarren
Afbeelding

Vorig jaar vertelde Tristan de Jong (2006), leerling van Plein Joure, aan GrootdeFryskeMarren over zijn geplande werk- en leerreis over de Atlantische Oceaan die hij in zeven weken zou maken. Afgelopen april was het zover. Tristan vloog naar Sint Maarten en stapte daar aan boord van Masterskip De Wylde Swan, samen met 27 andere trainees en veertien bemanningsleden. Inmiddels is hij weer thuis en vertelt hij ons over de leerervaring en de avonturen die hij meemaakte op het schip.

Op Sint Maarten ontmoet Tristan in april de andere trainees voor het eerst echt. Hij kent ze tot dan toe enkel online. Op de tweemaster De Wylde Swan krijgen ze de eerste week belangrijke veiligheidstrainingen en Tristan krijgt op de eerste dag al de kans zijn hoogtevrees te overwinnen door in een metershoge mast te klimmen. “Gelukkig lag het schip toen nog aan de wal”, zegt Tristan. De bemanning die mee is aan boord bestaat naast de kapitein uit onder anderen een huisarts en docenten. Doordat één van de bemanningsleden een Spanjaard is, spreekt iedereen Engels met elkaar. Die eerste week wordt ook gebruikt om te ‘bunkeren’. Dat houdt in dat er bijvoorbeeld voor lange tijd een grote voorraad voedsel aan boord wordt opgeslagen.  
Strak dag- en nachtschema

Wat je op het Masterskip leert is meevaren op de golven van het leven. Al varende werk je aan je persoonlijke ontwikkeling en aan het leren uitstippelen van levensdoelen. Elke trainee stelt zichzelf doelen en samen met een eigen coach wordt daar aan gewerkt tijdens de reis en daar waar nodig bijgestuurd. Je leert verantwoordelijkheid nemen, op jezelf en anderen te passen. Het leven op het schip gaat volgens een strak schema. Ze varen continu, dus ook ’s nachts. Elke trainee heeft dan ook ’s nacht dienst om mee te helpen op het schip. ‘s Morgens zitten alle trainees in stilte vier uren aan de zelfstudie. 

Tristan heeft voordat hij op reis ging, met behulp van zijn school, zich goed moeten voorbereiden. Al het lesmateriaal werd gedigitaliseerd, de lesstof voorbereid zodat Tristan zeven weken lang zelfstandig zijn schoolwerk kan uitvoeren. Het is een werk- en leerreis. Naast werken - denk aan schoonmaken, koken en helpen zeilen - krijgen ze ook (levens)lessen over bijvoorbeeld het koraalrif, het verschijnsel plastic soep, koers bepalen, navigeren op sterren en ze maken filmpjes en verslagen. Er is maar een beperkte vrije tijd over.
Lopen op de vulkaan

Vanaf Sint Maarten steken ze de Atlantische Oceaan overg naar de Portugese Azoren. Twee weken lang zien ze alleen maar zee. In het begin is Tristan behoorlijk zeeziek, maar gelukkig is dat na een paar dagen over. Zijn lichaam went aan het het heen en weer deinen van het schip. Op de Azoren kunnen ze eindelijk weer aan wal. Tijdens een expeditie bezoeken ze een vulkaanmuseum en lopen ze over een caldeira. Een caldeira is een grote vulkaankrater die is ontstaan doordat de oorspronkelijke vulkaan is ingezakt.

Ze liggen iets langer dan gepland op de Azoren omdat er een belangrijk onderdeel van de mast gebroken is en gerepareerd moet worden. “Dit was één van de dingen die stuk gingen tijdens de reis, dat hoort erbij”, zegt Tristan. “Daar leer je van dat niet alles vanzelfsprekend is.”

Wadlopen

Vanaf de Azoren vervolgen ze hun reis naar Midden-Frankrijk. Hier liggen ze onder andere een nacht op een onbewoond eiland waar ze met z’n allen op een zolderkamertje in een klein huisje slapen. Vanaf Frankrijk varen ze naar terug naar Nederland, waar Tristan tijdens zijn ochtenddienst geniet van de zonsopkomst met uitzicht op de kust van Scheveningen. Vanaf daaruit vertrekken ze naar Terschelling, waar ze na zo’n mooie reis ook nog ‘iets heel Fries’ gaan doen, namelijk wadlopen. Eind mei komt het schip aan in Harlingen waar alle blije en trotse ouders op de kade hun kinderen na zeven weken opwachten.
De ervaring

Tristan heeft geen last gehad van heimwee, hij heeft veel geleerd en deze ervaring en levenslessen neemt hij de rest van zijn leven mee. Als ik vraag wat hem het meest is bijgebleven van de reis met De Wylde Swan, zegt hij: “De vrije tijd op de Azoren, daar aten we elke dag een ijsje, dat voelde als een soort minivakantie. Ook zwommen er dolfijnen en walvissen mee en spreek je op alle plekken met de lokale bevolking.” 

Hij heeft al plannen voor een volgend avontuur. Wanneer hij over zo’n vier jaar klaar is met het mbo wil hij een reis gaan maken in Australië.

De ouders
Tenslotte vraag ik aan de moeder van Tristan, Anneke, die bij het gesprek zit, hoe zij dit als ouders hebben ervaren. Ze geeft aan dat het haar is meegevallen, ondanks de weinige contactmomenten. “Als ouder ontvang je elke week een sailmail van je kind en de toon van die mail was zo vrolijk, dat wij merkten dat Tristan het enorm naar zijn zin had. Dan kreeg ik tranen van geluk in mijn ogen, omdat wij onze zoon deze fantastische leerzame ervaring zo gunnen.” 

De twee weken op zee vond Anneke het lastigste. Via een tracking systeem kon zij het schip volgen. “Gelukkig was er ook een oudergroeps-app waar je af en toe even je hart kon luchten.”

Tekst en foto’s: Lotte van der Meij