Cover verhaal: Havenbeheerder Roy van Aalzum

“In gouden kâns op in gouden plak”, zo luidde de eerste regel van de sollicitatiebrief van Roy van Aalzum, toen hij reageerde op de vacature van havenbeheerder bij de jachthaven van de Jouster Watersportvereniging (JWS). Roy is havenbeheerder in Joure sinds januari 2020. Een veelzijdige baan, waarin zijn liefde voor watersport en vrijheid samenvalt. “Veel mensen denken dat het alleen in de zomer hard werken is, maar ook in de winter is er zeker genoeg te doen”, verzekert Roy van Aalzum.

Het is een zonnige vrijdag in april wanneer ik het havenkantoor in Joure binnenstap. Dit is het basishonk van havenbeheerder Roy Aalzum (1988). Roy zit samen met één van de vaste vrijwilligers, zijn steun en toeverlaat Jan Paulusma, ‘aan een bakje’. De haven bestaat uit twee havens met binnen- en buitenplekken. De watersportvereniging telt zo’n 550 leden. Met een wachtlijst van circa honderd mensen die graag een binnenligplaats zouden willen bemachtigen en er zijn nog veertig wachtenden voor een buitenligplaats. In principe werkt het als volgt: je wordt lid; dan kom je op de wachtlijst en wanneer je een plekje hebt weten te bemachtigen, dan kun je een boot gaan aanschaffen. De haven van JWS is geen passantenhaven, het is een zogenaamde opberghaven met weinig faciliteiten. De passantenhaven ligt meer naar het centrum van Joure, naast het park.

Buitenkind
Roy van Aalzum is een echte Jouster. Hij groeide op als oudste binnen het gezin met een broertje en een zusje. Hij ging naar het vmbo GT; na twee jaar maakte hij de keuze om met zijn handen te gaan werken en volgde op het sbo de richting elektrotechniek. In zijn jeugd speelde hij veel buiten en vond dat heerlijk. Hij bouwde hutten en reed met skelters. Zijn ouders stelden hem in die tijd wél voor een keuze, voor op de zaterdagen: ‘Je gaat sporten of je gaat werken’. Roy hield niet van sporten en dus werd de keuze makkelijk gemaakt. Hij ging op zijn veertiende aan de slag bij het bedrijf van zijn oom in Sneek: een motor- en scooterzaak, waar hij allerlei klusjes uitvoerde. Hij had het hier naar zijn zin en besloot daarom naar het mbo in Sneek te gaan om de studie detailhandel te volgen. 

Na deze opleiding kwam hij via via terecht bij een telecombedrijf in Sneek. Hier verkocht hij onder andere mobiele telefoons en abonnementen. Dit werk deed hij twaalf jaar lang met veel plezier, totdat Roy zich als ‘buitenkind’ realiseerde, dat het werk wat hij deed zich vooral binnen afspeelde. In de winter ging de kachel aan en in de zomer de airco. Hij had onlangs een huis gekocht en hier was hij twee jaar aan het klussen geweest. Hij wilde graag meer buiten zijn.

Op het juiste moment
Watersport werd Roy met de paplepel ingegoten. Zijn ouders hadden vroeger een Pikmeerkruiser en hij bracht dan ook een groot deel van zijn jeugd door op het water. Samen met andere families en hun boten kwamen ze bij elkaar. Ze vermaakten zich elke zomer dobberend op de Friese meren. Toen Roy de vacature van havenbeheerder voorbij zag komen en zijn vader hem hier ook nog op wees, besloot hij hierop te reageren en stuurde een brief. Het werk als havenbeheerder speelt zich vooral buiten af, precies wat hij wilde.

De uitnodiging voor het sollicitatiegesprek kwam net op het moment dat zijn relatie na veertien jaar strandde. Een verdrietige gebeurtenis, die hij niet zag aankomen. Roy zag het daardoor allemaal even niet meer zitten, maar besloot toch wel op gesprek te gaan. Hij was één van de zes kandidaten en kwam in hetzelfde kantoor terecht als waar we nu zitten tijdens het interview. Toen zat hij er met bestuursleden aan de héle tafel. Hij slikte even, maar gelukkig werd het een heel leuk gesprek, en al snel volgde er een tweede gesprek en was hij nog over met twee andere kandidaten. De klik was er van beide kanten: hij werd aangenomen. Het moment dat hij gebeld werd met deze mededeling kan hij zich nog goed heugen. Het emotioneerde hem. “Deze baan gaf mij weer toekomstperspectief”, zegt Roy. Iets wat hij op dat moment had nodig had. Hij greep deze kans met beide handen aan.

Jan Paulusma
In januari 2020 werd Roy in het diepe gegooid. Zijn voorganger was al vertrokken waardoor hij niet kon worden ingewerkt. Feit is wel dat het bestuur hem vertrouwde en hem carte blanche gaf. Gelukkig was en is daar Jan Paulusma die hem wegwijs maakte. Jan Paulusma is twintig jaar als bestuurslid bij de JWS aangesloten geweest en is bijna dagelijks bij de JWS te vinden, mede om Roy te ondersteunen. Jan is heel waardevol voor Roy en voor de vereniging. Verder leert Roy vooral door ‘te doen’. Zijn dag begint hij met administratieve klussen zoals mails beantwoorden. Regelmatig komen er leden langs met een vraag en zo rol je vanzelf in het werk. Verder is hij aanwezig bij vergaderingen en ledenbijeenkomsten en houdt hij zich bezig met de ledenadministratie.

Jubileum
Binnenkort bestaat de JWS 90 Jaar. Dat jubileum gaat met een groot feest, voor alle leden, gevierd worden. Ook hier zal Roy zijn steentje aan bijdragen, al is er gelukkig ook een projectgroep voor aangesteld. De zomermaanden zijn druk; er is dan veel te doen in de havens. Zo moet er bijvoorbeeld één dag per week gras worden gemaaid. Toch is er ook in de winter genoeg te doen. Denk daarbij aan onderhoudsklussen zoals het verven van schiphokken en walbeschoeiing vervangen. “Dit gebeurt allemaal trouwens door professionele bedrijven; ik richt mij dan vooral op de voorbereiding en de afwerking”, aldus Roy.

Altijd bereikbaar
Minimaal twee keer per jaar vindt er een takeldag plaats. Met een grote kraan worden de boten in het najaar uit het water gehaald en in het voorjaar weer in het water gehesen. Voor veel booteigenaren een spannend moment. Je boot hangt in de lucht en vallen is geen optie. “Gelukkig gaat het altijd goed; ik let er ook wel op dat niemand zich bezeert, en dat er geen vingers ergens tussenkomen”, zegt Roy. En mocht er wat gebeuren, dan weet hij wel te handelen. Hij heeft BHV, bedrijfshulpverlening, gevolgd. Een klein nadeel van zijn werk is wel, dat je altijd bereikbaar bent. “Stel, het hek wil niet open, dan moet je er toch naartoe, ook al is het weekend.”

Brandje blussen
In zijn vrije tijd heeft Roy van Aalzum overigens ook genoeg te doen. Zo zit hij sinds een jaar bij de vrijwillige brandweer. Met alle opleidingen en oefeningen die hierbij horen is hij hier momenteel vier avonden per week zoet mee. Hij kan elk moment opgeroepen worden. Die vrijheid krijgt hij van de JWS. Onlangs heeft hij zijn brandblusbrevet gehaald, waardoor hij bij een brandmelding mee mag blussen op de wagen. Is er een andere melding, dan kan hij mee als aspirant. Verder volgt hij momenteel ook motorrijles. Het mooie is, volgens hemzelf: “Ik kan gewoon overdag mijn les inplannen, omdat ik bijvoorbeeld ’s avonds ook vaak nog een bestuursvergadering bijwoon. Het voelt echt als vrijheid. Dat ik op deze manier mijn tijd kan indelen.”

Koken en gezelligheid
Met best een druk programma ontspant Roy als hij op televisie ‘24 kitchen’, een zender met kookprogramma’s, kijkt. Hier doet hij inspiratie op, waarmee hij vervolgens mee aan de slag gaat. “Ik vind het heerlijk om in die groenten om te hakken; dan kom ik helemaal tot rust”, zegt hij lachend. Hij vindt het ook heerlijk om zijn bij sc Heerenveen gewonnen Weber BBQ vol te gooien met lekker eten en samen met zijn vrienden een gezellige avond te hebben. In het weekend leent hij ook nog wel eens de sloep van zijn ouders om lekker een rondje te gaan varen. Roy houdt dan wel niet van sporten, van er naar kijken houdt hij wél. Hij is lid van sc Heerenveen en kijkt als het even kan een wedstrijd in het Abe Lenstra stadion onder het genot van een biertje.

Snelle afsluiter
“De baan van havenbeheerder is echt zoals ik hoopte dat het was, toen ik ernaar solliciteerde. Het is die gouden plek gebleken!” Roy is hier nog lang niet klaar; er zijn nog genoeg plannen die nog uitgevoerd moeten worden. Hij heeft er zin in.

Terwijl wij het interview aan het afronden zijn en ik hoop op nog wat mooie anekdotes van Roy, gaat ineens keihard zijn pieper af. Ik zie hem ‘aangaan’ en de adrenaline giert door zijn lijf; hij pakt zijn pieper en leest voor wat er staat: ‘grote brand’. “Heb je mij nog nodig?”, vraagt hij mij. Het is een retorische vraag; er wordt geen antwoord verwacht. “Nee,”, zeg ik, “ga maar”, en binnen tien seconden is hij weg met de auto, met als bestemming de brandweerkazerne, een onbekend avontuur tegemoet. Zo gaat dat dus. Roy is altijd bereikbaar voor zowel de JWS als de brandweer. Later die middag stuurt hij mij nog een whatsappje dat hun inzet niet nodig bleek te zijn geweest en hij weer verder kon gaan met zijn werkzaamheden bij de JWS. Roy van Aalzum weet van tevoren nooit hoe zijn dag er uit gaat zien. En dát is voor hem vrijheid.

Tekst: Lotte van der Meij

Foto: Johan Brouwer