Verhalen rond de kerstboom

Algemeen
Afbeelding

FRYSLAN - Als er één ding is dat we hebben ‘geleerd’ van de coronacrisis, dan is het wel dat wij mensen behoefte hebben aan verbinding. We willen ergens bij horen, ergens onderdeel van zijn. Verbondenheid is geen luxe, het is een primaire levensbehoefte.

Laat nu alles wat je nodig hebt om je verbonden te voelen, er al zijn: verhalen! Waar mensen zijn, zijn verhalen. Verhalen vertellen kan altijd en overal. Verhalen zorgen voor verbinding. Wij doen hier op deze pagina een voorzet voor verhalen rond de kerstboom…

Verhalen zijn zo oud als de mensheid. Het vertellen van verhalen is waarschijnlijk de oudste vorm van vermaak die de mensheid kent. Kerst lijkt me een goede reden om oude tradities nieuw leven in te blazen. Een verhaal haal je naar boven door simpelweg te vragen: “Vertel eens, wat was een gebeurtenis, voorval of situatie die je is bijgebleven?” Graag neem ik jullie mee in mijn herinneringen aan Kerst door de jaren heen. Misschien zorgt het voor herkenning en nieuwe verhalen.

ECHTE KAARSJES

In mijn jonge jaren brandden er echte kaarsjes in de kerstboom. We hadden een set van zilverkleurige kerstboomkaarsjeshouders (mooi scrabblewoord). Die hadden knijpertjes en mijn ouders bevestigden die aan de takken van de boom. De kaarsjes in de houdertjes werden alleen aangestoken als we met zijn allen om de boom heen zaten. Of mijn ouders dan echt rustig zaten, weet ik niet meer. Wel stond er altijd een emmer water naast de boom, voor het geval dat.

Anders dan Youp van ’t Hek heb ik geen ‘trauma’ overgehouden van Flappie die vlak voor Kerst ineens verdween. Wel bracht mijn vader de konijnen in het hok achter ons huis vlak voor de Kerst naar de poelier. Blijkbaar was het in die tijd een manier om een centje bij te verdienen. De paardenbloembladeren die wij dagelijks in het veldje om de hoek plukten waren immers gratis konijnenvoer.

Vlak voor de Kerst was er voor alle kinderen van de zondagsschool een speciale kerstdienst in de kerk. Ik herinner me de lange zit op de harde banken, het enigszins stichtelijke kinderboek en de sinaasappel die ieder kind na afloop mee naar huis kreeg.

KERSTSTOLLEN, KERSTBAL EN KERST-INN

Tijdens mijn tienerjaren werd de wereld groter. Dat merkten we onder andere bij het kerstdiner. De gebruikelijke half-om-half rollade met aardappelen, stoofpeertjes en boontjes maakten op een gegeven moment plaats voor fonduen. Iedereen had in die tijd een fonduestel, fonduevorken en fondueborden in de kast staan. Nog dagen lang kon je nagenieten van de olielucht in je huis en kleren. Maar wat was het leuk om van te voren het vlees in kleine stukken te snijden en verschillende dipsausjes te maken. Als ik google, zie ik dat ‘carnaval’ en ‘fiësta’ nog steeds bestaan.

Ook financieel werd de wereld groter: op zaterdag en tijdens schoolvakanties werkte ik bij Bakker Dam in Sneek. Rond de kerstdagen was het een gekkenboel. Op elke beschikbare vierkante centimeter stonden kerststollen in verschillende maten en naar keuze met of zonder spijs. Het in de bakkerij verdiende geld vond onder andere zijn weg naar de entree en consumpties van het kerstbal, dat jaarlijks door de Dansschool Vergonet georganiseerd werd. De kerstsongs die de ‘ruige’ bands Slade en Mud in die periode uitbrachten, kan ik nog vrijwel woordelijk meezingen. Ook zette ik mijn eerste schreden richting ‘vrijwilligerswerk’: koffie en thee schenken op een tweedaagse KerstInn in Nieuw Frittemahof aan de Stationsstraat. Geen idee wie in Sneek dat organiseerde, maar iedereen was welkom en mensen maakten er graag gebruik van.

UIT OF THUIS?

Hierna volgden vele jaren waarin Kerst soms thuis, soms buitenshuis werd gevierd. Kerst thuis betekende altijd een dag samen tafelen met familie. We koesteren de herinneringen aan de keren dat (schoon)ouders er nog bij konden zijn. Vrijwel altijd maakten we een lange wandeling. De Kerst snertwandeling in Bakkeveen zelfs twee keer. Bijzonder was de kerstwandeling door Gaasterland tijdens de gekkekoeienziekte-periode. Overal hingen linten om mensen te verhinderen de boerenerven te betreden.

Memorabel was de Kerst die ik met vrienden op Vlieland vierde. Op tv zagen we ‘Kroamschudden’ van Herman Finkers, sindsdien ben ik een hartstochtelijk fan. Tijdens een vakantie in de sneeuw kwam Père Noël (vadertje Kerst) ‘Joho, joho’ roepend de berg af skiën. Op Terschelling maakten we lange strandwandelingen en speelden we de ene pot ‘triviant’ na de andere. Het is nog steeds één van mijn favoriete spelletjes. Kortgeleden hebben we een vernieuwde versie gekocht. Die bevat vragen waar ook de volgende generatie een antwoord op kan geven. Mijn kans om te winnen wordt daardoor kleiner; gelukkig biedt ‘thirty seconds’ andere mogelijkheden om elkaar uit te dagen.

Nu al kan ik mij verheugen op de Top 2000 die vanaf Tweede Kerstdag tot en met oud en nieuw te beluisteren valt. Naast alle klassiekers zijn dit jaar ook Danny Vera en Normaal in de laatste tien te vinden.

De moraal? Begin gewoon te vertellen. Over kleine geluksmomenten, over voorbeelden van echte vriendschap, over liefdevolle gebeurtenissen, over …. vul maar in. Waarschijnlijk gaat daarna iedereen los. Geniet van elkaar en van elkaars verhalen!

Door Riemie van Dijk